Manda ve himaye ilk kez Erzurum Kongresi’nde reddedildi. 23 Temmuz – 7 Ağustos 1919 tarihleri arasında toplanan Erzurum Kongresi’nde, “Misak-ı Milli” olarak bilinen ve Türk milletinin bağımsızlık taleplerini içeren bir belge kabul edildi. Misak-ı Milli’de, manda ve himayenin her türlü şeklinin reddedildiği açıkça belirtildi.
Erzurum Kongresi’nde manda ve himayenin reddedilmesi, Milli Mücadele’nin önemli bir dönüm noktasıdır. Bu kongre ile Türk milletinin bağımsızlık arzusu ve kararlılığı tüm dünyaya gösterilmiştir.
Manda ve himaye, bir ülkenin başka bir devletin yönetimine ve korumasına girmesi anlamına gelir. Erzurum Kongresi’nde, Türk milletinin kendi kaderini tayin etme hakkı ve bağımsızlığını koruma kararlılığı vurgulanmıştır.
Manda ve himayenin reddedilmesi, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasına giden yolda önemli bir adımdır. Bu kongre ile Türk milletinin bağımsızlık için birlik ve beraberlik içinde olduğu gösterilmiştir.
Erzurum Kongresi’nin ardından toplanan Sivas Kongresi’nde de manda ve himaye tekrar reddedilmiş ve Milli Mücadele’nin hedefleri daha da netleştirilmiştir.
Manda ve himayenin reddedilmesi, Türk milletinin bağımsızlık mücadelesinin önemli bir sembolüdür.
Manda ve himaye fikri, Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminde ortaya çıkan ve I. Dünya Savaşı’ndan sonra da tartışılmaya devam eden bir konuydu. Bu fikir, Anadolu’nun Avrupalı devletler tarafından bir manda veya himaye altına alınması anlamına geliyordu.
Manda ve himayenin reddedildiği ilk kongre Erzurum Kongresi’dir. 23 Temmuz – 7 Ağustos 1919 tarihleri arasında toplanan kongrede, Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde milli birlik ve beraberlik mesajı verilmiş ve Anadolu’nun işgaline karşı direniş kararı alınmıştır. Kongrede ayrıca, manda ve himayenin kesin olarak reddedildiği bir bildiri kabul edilmiştir.