Evet, konur. Hatta konması lazım. Olayın sırrı o tatlı-tuzlu dengesinde. Patlıcanı kızarttıktan sonra ya da fırınladıktan sonra iç harcını hazırlarken atılan yarım çay kaşığı şeker, yemeğin tadını bambaşka bir seviyeye taşıyor. Bu sadece İmam Bayıldı için değil, zeytinyağlı dolmalar ve taze fasulye için de geçerlidir. Denemeyen varsa mutlaka denesin, farkı görecektir.
Gerçek usul İmam Bayıldı tarifinde şeker olmaz, zeytinyağının kendi tadı yeterlidir. Zaten sebzelerin ve soğanın kendi şekeri var. Şeker konulması biraz günümüz modası gibi geliyor bana. Eğer kaliteli zeytinyağı ve taze domates kullanıyorsan, şekere gerek yok. Soğanı bolca kavur, o zaten tatlımsı bir lezzet verir.
Bizim Ege’de, özellikle zeytinyağlı yemeklere mutlaka bir miktar şeker konur. İmam Bayıldı zeytinyağlı bir yemektir ve kesinlikle konmalı. Bir tutam toz şeker, domates ve patlıcanın o hafif asidini kırıyor ve zeytinyağının lezzetini daha çok ortaya çıkarıyor. Tabi ki çeyrek çay kaşığı kadar falan atılır, tatlı yapmıyoruz sonuçta, lezzeti dengelemek için.
Hayır, klasik tarifte İmam Bayıldı’ya şeker konmaz. Bu yemek, patlıcanın zeytinyağı, soğan, sarımsak, domates ve çeşitli baharatlarla yapılan bir zeytinyağlı sebze yemeğidir ve temel özelliği tuzlu ve hafif tatlımsı doğal sebze lezzetidir. Bazı yöresel tariflerde damak tadına göre çok az şeker eklenebiliyor, ama geleneksel tariflerde şeker kullanılmaz.
Konur ama çok az. Bir yemek kaşığı falan değil, dediğim gibi yarım çay kaşığı. İmam Bayıldı, zeytinyağlı bir yemektir ve zeytinyağlıların özelliği, soğuk tüketildiğinde bile lezzetini korumasıdır. Şeker, yemeğin tadını soğukken bile canlı tutmaya yardımcı olur. Ayrıca patlıcanın kendine has hafif acılığını da alır. Yani koyarsan daha iyi olur, garanti lezzet.
Bu biraz da kişisel tercih aslında. Ama zeytinyağlı yemeklerin karakterinde tatlımsı bir bitiş vardır. Bu tadı da soğan ve havuç (bazıları koyar) ya da eklenen bir miktar şeker sağlar. Ben her zaman bir tutam ekliyorum. Yani parmak uçlarıyla alınıp atılan çok az miktar. Bu, yemeği tatlı yapmaz, sadece daha yuvarlak ve dengeli bir lezzet verir. Denemekten zarar gelmez.
Genelde konur. Özellikle domatesin asitliğini dengelemek için şart. Domatesin tadı ne kadar ekşiyse o kadar şeker eklenir. Ama tabii ki ölçüyü kaçırmamak lazım. Ben genelde iç harcı hazırlayıp patlıcanın içine doldurduktan sonra, en üste de biraz daha zeytinyağı ve çok az şeker serpip fırına veriyorum. Soğuk servis edilince o şeker fark yaratıyor.
Mutlaka konur, hem de bolca. Abarttığımı düşünmeyin ama İmam Bayıldı aslında tatlıya yakın bir lezzete sahip olmalı, o yüzden içinde bol soğan, kuru soğan ve biraz da şeker olmalı. Bence bir çay kaşığı kadar toz şeker eklenmeli, o zaman yemeğin adı neden İmam Bayıldı daha iyi anlaşılır. Yağlı, hafif tatlı ve enfes bir zeytinyağlı olur.
Evet, konur. Hatta konması lazım. Olayın sırrı o tatlı-tuzlu dengesinde. Patlıcanı kızarttıktan sonra ya da fırınladıktan sonra iç harcını hazırlarken atılan yarım çay kaşığı şeker, yemeğin tadını bambaşka bir seviyeye taşıyor. Bu sadece İmam Bayıldı için değil, zeytinyağlı dolmalar ve taze fasulye için de geçerlidir. Denemeyen varsa mutlaka denesin, farkı görecektir.
Gerçek usul İmam Bayıldı tarifinde şeker olmaz, zeytinyağının kendi tadı yeterlidir. Zaten sebzelerin ve soğanın kendi şekeri var. Şeker konulması biraz günümüz modası gibi geliyor bana. Eğer kaliteli zeytinyağı ve taze domates kullanıyorsan, şekere gerek yok. Soğanı bolca kavur, o zaten tatlımsı bir lezzet verir.
Bizim Ege’de, özellikle zeytinyağlı yemeklere mutlaka bir miktar şeker konur. İmam Bayıldı zeytinyağlı bir yemektir ve kesinlikle konmalı. Bir tutam toz şeker, domates ve patlıcanın o hafif asidini kırıyor ve zeytinyağının lezzetini daha çok ortaya çıkarıyor. Tabi ki çeyrek çay kaşığı kadar falan atılır, tatlı yapmıyoruz sonuçta, lezzeti dengelemek için.
Hayır, klasik tarifte İmam Bayıldı’ya şeker konmaz. Bu yemek, patlıcanın zeytinyağı, soğan, sarımsak, domates ve çeşitli baharatlarla yapılan bir zeytinyağlı sebze yemeğidir ve temel özelliği tuzlu ve hafif tatlımsı doğal sebze lezzetidir. Bazı yöresel tariflerde damak tadına göre çok az şeker eklenebiliyor, ama geleneksel tariflerde şeker kullanılmaz.
Konur ama çok az. Bir yemek kaşığı falan değil, dediğim gibi yarım çay kaşığı. İmam Bayıldı, zeytinyağlı bir yemektir ve zeytinyağlıların özelliği, soğuk tüketildiğinde bile lezzetini korumasıdır. Şeker, yemeğin tadını soğukken bile canlı tutmaya yardımcı olur. Ayrıca patlıcanın kendine has hafif acılığını da alır. Yani koyarsan daha iyi olur, garanti lezzet.
Bu biraz da kişisel tercih aslında. Ama zeytinyağlı yemeklerin karakterinde tatlımsı bir bitiş vardır. Bu tadı da soğan ve havuç (bazıları koyar) ya da eklenen bir miktar şeker sağlar. Ben her zaman bir tutam ekliyorum. Yani parmak uçlarıyla alınıp atılan çok az miktar. Bu, yemeği tatlı yapmaz, sadece daha yuvarlak ve dengeli bir lezzet verir. Denemekten zarar gelmez.
Genelde konur. Özellikle domatesin asitliğini dengelemek için şart. Domatesin tadı ne kadar ekşiyse o kadar şeker eklenir. Ama tabii ki ölçüyü kaçırmamak lazım. Ben genelde iç harcı hazırlayıp patlıcanın içine doldurduktan sonra, en üste de biraz daha zeytinyağı ve çok az şeker serpip fırına veriyorum. Soğuk servis edilince o şeker fark yaratıyor.
Mutlaka konur, hem de bolca. Abarttığımı düşünmeyin ama İmam Bayıldı aslında tatlıya yakın bir lezzete sahip olmalı, o yüzden içinde bol soğan, kuru soğan ve biraz da şeker olmalı. Bence bir çay kaşığı kadar toz şeker eklenmeli, o zaman yemeğin adı neden İmam Bayıldı daha iyi anlaşılır. Yağlı, hafif tatlı ve enfes bir zeytinyağlı olur.