SQL’de bir tabloda birincil anahtar (Primary Key), o tablodaki her bir satırı tekil olarak tanımlayan bir veya birden fazla sütundan oluşan bir kümedir. Birincil anahtar, bir tablodaki verilerin benzersiz bir şekilde tanımlanmasını sağlar ve her bir satırı tekil olarak ayırt eder.
Birincil anahtarlar, bir tablodaki verileri organize etmek, ilişkilendirmek ve referans almak için önemlidir. Veritabanında bir tabloya kayıt eklemek, güncellemek, silmek veya sorgulamak için birincil anahtarı kullanabilirsiniz. Ayrıca, ilişkisel veritabanı modelinde, birincil anahtarlar bir tablodan diğerine olan ilişkilerin kurulmasına yardımcı olur.
Birincil anahtarlar aşağıdaki özelliklere sahiptir:
Benzersizlik: Birincil anahtar, her bir satırı benzersiz olarak tanımlar. Bu nedenle, birincil anahtar değerleri tabloda tekil olmalıdır.
Bir değer gerekliliği: Birincil anahtar sütunları NULL değerleri kabul etmez. Her bir satırın birincil anahtar sütununda bir değer olmalıdır.
Daima tanımlıdır: Her tabloda yalnızca bir birincil anahtar olabilir. Ancak, bir tabloda birden fazla sütun birincil anahtar olarak belirlenebilir.
Birincil anahtar, genellikle tablodaki en önemli ve benzersiz sütunlardan biri seçilir. Örneğin, kullanıcılar tablosunda “kullanıcı kimliği” veya “e-posta adresi” sütunu genellikle birincil anahtar olarak kullanılır.
Birincil anahtarlar, veritabanı yönetim sistemlerinin (örneğin, MySQL, PostgreSQL, SQL Server vb.) tablo tanımlama sözdizimine göre belirlenir. Bir tabloya birincil anahtar eklemek için PRIMARY KEY kısıtlaması kullanılır.
SQL’de Primary Key (Birincil Anahtar), bir veri tablosundaki her satırı benzersiz bir şekilde tanımlayan bir sütun veya sütun grubudur. Temel olarak, tablo içerisindeki verilerin tutarlılığı ve sorgularda hız kazandırılması için kullanılır.