Öncelikle sakin olup kafasında her şeyi netleştirmesi lazım. Boşanmaya gerçekten kararlı mı? Kararlıysa ilk yapması gereken delil toplamaya başlamak. Eğer koca kusurluysa (aldatma, şiddet, ilgisizlik, kötü muamele vs.) bunları kanıtlayacak ne varsa (mesajlar, fotoğraflar, tanık isimleri, banka dekontları, sağlık raporları) hemen bir kenara kaydetmeli. Çünkü çekişmeli davada lafla değil, kanıtla iş yürüyor. Delil yoksa, sadece laf kalır. Sonra da tabii ki bir avukat bulmalı, parası yoksa adli yardıma başvurmalı.
Kocasından boşanmak isteyen kadın, şiddet görüyorsa veya tehdit ediliyorsa, mahkemeye gitmeden önce hemen Aile Mahkemesi’ne veya polise başvurup uzaklaştırma kararı aldırmalı. Kendi can güvenliği her şeyden önce gelir. Boşanma davası daha sonra açılabilir. Eğer evi terk etmek zorunda kalırsa da, bunu bir tutanakla veya polisle belgelemesi, haksız duruma düşmesini engeller. Önce can, sonra hukuk.
Yaşanan olayları, tartışmaları, kavgaları, özellikle hakaret ve tehdit içeren mesajları falan kronolojik sırayla not almalı. Kimsenin aklında her şey kalmaz. Mahkemede hakim “ne zaman oldu, nasıl oldu” diye sorunca elinde net bir tarihçe olmalı. Bu notlar, delillerle birleşince avukatın işini çok kolaylaştırır. Ayrıca maddi durum ne olursa olsun, birikimleri, malları falan da bir yere not alsın ki mal paylaşımında hak kaybı olmasın.
Benim en önemli tavsiyem duygusal kararlar vermekten kaçınması. Hiddetle gidip “evden ayrılıyorum” demek yerine, bir avukata danışarak adımlarını hukuki zemine oturtması lazım. Mesela evi terk etmek bazen kadını haksız duruma düşürebilir (haklı bir gerekçe yoksa). Avukat, kadının haklarını (nafaka, tazminat, velayet) ve ona zarar verebilecek hareketleri (öfkeyle eşinin ailesine hakaret etmek gibi) önceden anlatır. Boşanma dilekçesine her şeyi doğru ve abartmadan yazmak lazım. Yani önce bilgi, sonra hareket.
En önemli şey bir an önce hukuki destek almak. Kendi başına dilekçe yazıp mahkemeye gitmek çok riskli, çünkü kadın ne talep edeceğini (nafaka, velayet, tazminat) tam olarak bilemeyebilir. İyi bir avukat önce durumu dinler, elindeki delilleri inceler ve ona göre bir strateji çizer. Boşanma dilekçesinin doğru hazırlanması davanın yarısıdır. Acele etmesin ama boş da durmasın, hemen bir avukatla görüşsün.
Eğer gerçekten artık evliliği yürütemeyeceğine inanıyorsa, otursun bir avukatla anlaştığı veya anlaştığı düşündüğü konuları konuşsun. Belki de kocası boşanmaya razıdır ama şartlarda anlaşamıyorlardır. Eğer koca da razıysa, bir boşanma protokolü hazırlayıp anlaşmalı açsın. Çekişmeli davalar çok yoruyor, parayı da, zamanı da yiyor. En kısa ve temiz yol anlaşmalı boşanmadır. Razı değilse zaten mecburen çekişmeliye dönecek.
Öncelikle sakin olup kafasında her şeyi netleştirmesi lazım. Boşanmaya gerçekten kararlı mı? Kararlıysa ilk yapması gereken delil toplamaya başlamak. Eğer koca kusurluysa (aldatma, şiddet, ilgisizlik, kötü muamele vs.) bunları kanıtlayacak ne varsa (mesajlar, fotoğraflar, tanık isimleri, banka dekontları, sağlık raporları) hemen bir kenara kaydetmeli. Çünkü çekişmeli davada lafla değil, kanıtla iş yürüyor. Delil yoksa, sadece laf kalır. Sonra da tabii ki bir avukat bulmalı, parası yoksa adli yardıma başvurmalı.
Kocasından boşanmak isteyen kadın, şiddet görüyorsa veya tehdit ediliyorsa, mahkemeye gitmeden önce hemen Aile Mahkemesi’ne veya polise başvurup uzaklaştırma kararı aldırmalı. Kendi can güvenliği her şeyden önce gelir. Boşanma davası daha sonra açılabilir. Eğer evi terk etmek zorunda kalırsa da, bunu bir tutanakla veya polisle belgelemesi, haksız duruma düşmesini engeller. Önce can, sonra hukuk.
Yaşanan olayları, tartışmaları, kavgaları, özellikle hakaret ve tehdit içeren mesajları falan kronolojik sırayla not almalı. Kimsenin aklında her şey kalmaz. Mahkemede hakim “ne zaman oldu, nasıl oldu” diye sorunca elinde net bir tarihçe olmalı. Bu notlar, delillerle birleşince avukatın işini çok kolaylaştırır. Ayrıca maddi durum ne olursa olsun, birikimleri, malları falan da bir yere not alsın ki mal paylaşımında hak kaybı olmasın.
Benim en önemli tavsiyem duygusal kararlar vermekten kaçınması. Hiddetle gidip “evden ayrılıyorum” demek yerine, bir avukata danışarak adımlarını hukuki zemine oturtması lazım. Mesela evi terk etmek bazen kadını haksız duruma düşürebilir (haklı bir gerekçe yoksa). Avukat, kadının haklarını (nafaka, tazminat, velayet) ve ona zarar verebilecek hareketleri (öfkeyle eşinin ailesine hakaret etmek gibi) önceden anlatır. Boşanma dilekçesine her şeyi doğru ve abartmadan yazmak lazım. Yani önce bilgi, sonra hareket.
En önemli şey bir an önce hukuki destek almak. Kendi başına dilekçe yazıp mahkemeye gitmek çok riskli, çünkü kadın ne talep edeceğini (nafaka, velayet, tazminat) tam olarak bilemeyebilir. İyi bir avukat önce durumu dinler, elindeki delilleri inceler ve ona göre bir strateji çizer. Boşanma dilekçesinin doğru hazırlanması davanın yarısıdır. Acele etmesin ama boş da durmasın, hemen bir avukatla görüşsün.
Eğer gerçekten artık evliliği yürütemeyeceğine inanıyorsa, otursun bir avukatla anlaştığı veya anlaştığı düşündüğü konuları konuşsun. Belki de kocası boşanmaya razıdır ama şartlarda anlaşamıyorlardır. Eğer koca da razıysa, bir boşanma protokolü hazırlayıp anlaşmalı açsın. Çekişmeli davalar çok yoruyor, parayı da, zamanı da yiyor. En kısa ve temiz yol anlaşmalı boşanmadır. Razı değilse zaten mecburen çekişmeliye dönecek.